Op 22 juni 2021 hebben wij met intens veel verdriet afscheid moeten nemen van Erika Sarucco. Erika en STIBIG waren onlosmakelijk met elkaar verbonden en het gemis is dan ook onnoemelijk groot. We verliezen met Erika veel meer dan alleen een collega. Wij missen haar ook als inspirator, organisator, onderwijsdeskundige, als bijzondere vriendin en een maatje. En we missen haar klaterende lach, die regelmatig klonk als ze iets grappigs bemerkte of een leuk verhaal vertelde over haar ervaringen. Erika was de trotse moeder van twee kinderen en echtgenote van Arjan.

In de zomer van 2012 vroeg Erika, destijds werkzaam in haar eigen praktijk maar ook als docent aan een hogeschool in Amsterdam, haar oud-collega Marjan Stoop om mee te denken over het ontwikkelen van een hbo-lesprogramma in de zorg. Zorg zoals zij die voor ogen had.

Na haar eerdere behandeling voor borstkanker had Erika zich verdiept in de zorgvisie volgens Integrative Medicine (IM). IM heeft als visie het bevorderen van gezondheid en mogelijkheden. De zorgvrager is hierbij niet het lijdend voorwerp, maar heeft zelf een actieve rol en alle interventies die bewezen effectief en veilig zijn kunnen worden gebruikt ongeacht of deze regulier of complementair worden genoemd.

Een visie die zo anders is dan hoe Erika dat bij haar eigen ziekteproces had ervaren. Erika raakte er diep van overtuigd dat IM een belangrijke rol zou gaan spelen in de toekomst van de gezondheidszorg. Om het IM gedachtengoed verder te verspreiden wilde Erika een lesprogramma starten op hbo-niveau, gericht op verpleegkundigen en andere hbo-zorgverleners. Daarvoor richtte Erika samen met Marjan en haar echtgenoot Arjan op 12 december 2012 de Stichting ter bevordering van integrale geneeskunde, STIBIG, op.

Erika legde de basis voor een stevig post-hbo-onderwijsprogramma, onderbouwd met competenties, leerdoelen en geaccrediteerd door tal van beroepsverenigingen. Zij was ook degene die de IM-inhoudsdeskundigen van het lesprogramma in mei 2015 bij elkaar aan tafel bracht en ze stimuleerde om onderlinge verschillen met elkaar in balans te brengen. Samen met Erika hebben ze het lesprogramma verder vormgegeven. Toen ze er klaar voor waren, bleek dat ze te vroeg waren: er was nog geen animo voor de zo zorgvuldig opgebouwde IM-opleiding. Erika bleef volhouden dat het goed zou komen en ook hierin heeft ze gelijk gekregen. Dat jaar ‘in de wachtstand’ bleek niet voor niets: in ieders privéleven gebeurde zoveel dat er voor een volledige inzet geen tijd zou zijn geweest.

Toen de opleiding uiteindelijk in september 2017 kon starten was Erika er altijd. Ze was gastvrouw, aanspreekpunt voor de cursisten en was bij een aantal lessen ook de docent. Haar lessen stimuleerden de cursisten de opgedane kennis en ervaring niet alleen mentaal te verwerken en te gebruiken in het professionele leven maar ook om ze met hart en ziel te ervaren en te gebruiken in ieders persoonlijke leven.

Later werden de taken verdeeld en nam Erika vooral de organisatorische kant op zich, inclusief de accreditaties. Er startten meerdere volgeboekte cohorten per jaar en Erika heeft het succes van de opleiding – en de prachtige initiatieven van cursisten en alumni – kunnen meemaken.

In het voorjaar van 2019 vertelde ze dat de kanker terug was. Samen hebben we gehuild. Daarna is ze keihard aan het werk gegaan om zoals ze zelf zei ‘alles te helen wat er te helen valt’ , waarbij ze veel heeft gehad aan de persoonlijke ondersteuning van de huisarts, de gerichte bestralingen waar ze voor had gekozen, Helende Reizen (The Journey) en energetisch werk. Ook haalde ze veel energie uit het oefenen en de optredens met haar rockband, waarvan ze de zangeres was. Met bewondering zagen we dat hoewel ze kanker had, de kanker haar niet te pakken kreeg. Ondanks pijn, tegenslagen en onzekerheid ging ze niet in de overlevingsstand maar bleef leven. Rust nemen paste haar niet. Tot op het allerlaatst. Toen we naast haar ziekenhuisbed zaten met haar nog altijd sterke hand in mijn hand zei ze ‘het is goed, ik kan nu loslaten’.

Toen we de oud- en huidige cursisten en het team van externe docenten van STIBIG op de hoogte brachten van het overlijden van Erika, zijn we overweldigd door alle lieve en steunende berichten. Vele persoonlijke verhalen en waardevolle anekdotes werden gedeeld. Ook hieruit bleek de enorme impact die Erika had en hoezeer zij door iedereen werd gewaardeerd.

Erika heeft op al onze (oud-)cursisten en docenten een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zij werd ervaren als een krachtige, inspirerende en liefdevolle vrouw met veel kennis en vaardigheden die ondanks haar ziekte vrolijk, positief en betrokken bij de cursisten bleef. Erika heeft een blijvende indruk achtergelaten op iedereen die haar heeft leren kennen.

Zo vertelde een cursist, die dezelfde ziekte als Erika doormaakte, dat ze zich met liefde en dankbaarheid vasthield aan de talloze berichten die Erika haar stuurde. Twee citaten van Erika namelijk: ‘Volgens mij is kanker geen gevecht maar loslaten van oud verdriet’ en ‘Als ik echt niets meer wist te verzinnen zei ik altijd: stuur maar liefde, liefde laat de kanker smelten’ droeg ze altijd bij zich en gaven steun in moeilijke tijden.

Erika was bijzonder goed in liefde geven. Bovendien was ze op onnavolgbare wijze in staat om te voelen of iets klopte – of het wel jouw waarheid was. En als dat niet zo was, hielp ze je om jouw waarheid te vinden.

We zijn dankbaar voor de tijd dat we samen mochten oplopen. Dat we elkaar hebben mogen leren kennen – en daardoor onszelf. We hebben elkaar op zoveel vlakken zoveel kunnen aanreiken, van elkaar mogen leren, elkaar kunnen inspireren. Hoewel we afscheid hebben genomen van Erika in 3D, nemen we haar altijd mee in onze gedachten en in ons hart – of zoals zij dat zelf zou zeggen, in ons energieveld.

We vinden troost in de woorden: alle dingen in deze wereld zijn gemaakt van dezelfde deeltjes als waarvan de sterren zijn gemaakt. We zijn gemaakt van sterren en de sterren zijn gemaakt van ons.

Namens het bestuur, medewerkers, het docententeam en (oud-)cursisten van STIBIG
Karlien Bongers
Hoofddocent STIBIG